Na een lange tijd niks van mij gehoord te hebben ben ik weer terug! In de tussentijd is er genoeg gebeurd. Het afstuderen voor mijn opleiding neemt veel tijd in beslag waardoor er helaas minder tijd is voor het schrijven van updates voor mijn sport.
In de tussen tijd is er meer dan genoeg gebeurd!
Zo liep ik op 22 augustus mijn officele eerste halve marathon in Berlijn. Een ongelofelijke gave wedstrijd, die weer verliep als ouderwets. We hadden natuurlijk te maken met corona en dit betekende meer veiligheids voorschriften voor een goed verloop van de wedstrijd. Ik wilde deze wedstrijd puur lopen voor de ervaring. Zo ging ik redelijk ongetraind van start. Uiteindelijk finishte ik in 1.05.20 voor mijn eerst officiele halve marathon. Ook al heb ik harder gelopen in trainingen, telt deze tijd wel als persoonlijke record voor mij.
Vervolgens gingen we weer door met trainen om op zaterdag 11 september de 4 mijl van Assen te lopen. De vorm was al weer redelijk aanwezig en wist ik het parcours record in Assen aan te scherpen richting 18.44. Een mooie tijd en de vorm kwam langzaam terug.
Op 3 oktober zou ik een halve marathon lopen op Creta. Enorm gaaf natuurlijk en een hele belevenis. Helaas kwam er in de week van de halve marathon een aardbeving op Creta die er voor zorgde dat de organisatie de halve marathon moest aflassen. Gelukkig was de vervangende wedstrijd snel gevonden en liep ik op 3 oktober de halve marathon van Oldenzaal. Over bospaadjes slalommend tussen de plassen door wist ik de wedstrijd te winnen in een tijd van 1:06:17. Een nieuw parcoursrecord was dit. Het parcours was behoorlijk uitdagend en was een halve cross!
De week erop was het eindelijk weer tijd voor de 4 mijl van Groningen. Zonder enige specifieke training ging ik van start, van Haren naar Groningen. Na 1 kilometer kwam ik al alleen te lopen. Gelukkig kon ik het tempo hoog houden en wist ik als eerste Noordeling en 3e Nederlander te finishen in 18.33 wat een nieuw persoonlijke record voor mij was.
Voor de vakantie had een trainingsmaatje van mij Roy Hoornweg mij gevraagd of ik hem wilde hazen tijdens de marathon van Rotterdam. Dit wilde ik natuurlijk wel. En zo vertrok ik 23 oktober richting de SS Rotterdam, een voormalig cruise schip wat nu als hotel gebruikt wordt. Na de pre-race meeting was het tijd om de oogjes dicht te doen omdat de wekker alweer ging om kwart over 6 in de ochtend.
Zo werden de bidonnetjes gevuld op zondag ochtend 24 oktober. Na de ochtend maaltijd vertrok de bus richting de start en konden we onze warming-up doen. Na Lee Towers klonk het start schot en vertrokken we voor de marathon. Ik wist van te voren dat ik niet ging finishen omdat ik daar simpel weg niet goed genoeg voor getraind was, maar tot hoever kon ik Roy helpen?
Ik merkte vrij snel in de wedstrijd dat ik mij volledig kon focussen op het lopen en dat ik niet werd afgeleid door de duizenden toeschouwers langs de kant. Tussen kilometer 20 en 26 had ik het eventjes zwaar en moest ik alle zeilen bij zetten. Toen we vervolgens weer de Erasmusbrug over gingen en ik alle mensen langs de kant hoorde juichen kreeg ik kippenvel en tegelijkertijd enorm veel energie! Ik heb uiteindelijk door gehaast tot kilometer 32 waarna ik uitstapte.
Een ervaring om nooit meer te vergeten en wellicht een goede repetitie voor 2022? Wie weet. Dat er een voorjaarsmarathon wordt gelopen is 1 ding wat zeker is!
Op naar de Zevenheuvelenloop!
